කෙටි කතාවකි..
💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗
පිරිමි ළමයෙක් සහ ගැහැණු ළමයෙකු සිටියේය. ඔවුන් වසර ගණනාවක් තිස්සේ හොඳම මිතුරන් විය. පැය ගණනාවක් දුරකතනයෙන් එකිනෙකා හා කතා කළේය. සෑම දිනකම පාහේ එකිනෙකා අතර කෙටි පණිවිඩ හුවමාරු කරගත්තේය. ඔවුන් මුණගැසුනු විටත්, කිසිවිටෙක හිත් අමනාපයක් ඇති නොවීය.
නමුත් එක් දිනක්, දුරකතන ඇමතුමකට හෝ කෙටි පණිවිඩයකට පිරිමි ළමයාගෙන් කිසිඳු ප්‍රතිචාරයක් නොවීය. ගැහැණු ළමයා එයින් දුකට පත් වූවාය. ඇයට රාත්‍රීය පුරාවට නින්දක් නොවීය. ඇය කාමරය තුළට වී හඩමින් කල් ගෙවුවාය.
"ඇත්තටම.. ඔහු තවමත් මා තේරුම් ගෙන නැතිද?"
ඇය සිතන්නට විය.
පසුදා උදෑසන, ඇය දුරකථනය නාදවෙන හඬින් අවඳි වූවාය. ඇමතුම ලැබී තිබුණේ පිරිමි ළමයාගෙනි..
පිරිමි ළමයා: හායි..
ගැහැණු ළමයා: ඔයා කතාකරපු එක කොයිතරම් නම් සතුටක්ද.. ඊයේ දවසම මොකෝ වුණේ?
පිරිමි ළමයා: මම වැඩ ගොඩක හිරවෙලා හිටියේ. [ඔහුගේ හඩෙහි යම් වෙනසක් ඇති බව හැඟුණත්, ඇය ඒ ගැන විමසීමට ගියේ නැත.]
[ඇය කිසිවක් නොකියා නිහඩවම සිටියාය. පිරිමි ළමයා යළිත් ඇය අමතා කතා කළේය.]
පිරිමි ළමයා: ඔයාට මේ දේ කොහොම කියන්නද කියලා මට හිතාගන්නවත් බැහැ. ඒත්, අපි ආයේ කතා නොකර ඉමු!
ගැහැණු ළමයා: මොකක්.., ඒත්.. එකපාරටම ඇයි එහෙම?
පිරිමි ළමයා: මට සමාවෙන්න, බායි..!
[ඔහු ඇමතුම විසන්ධි කළේය., තමා වෙත හෙලූ කම්මුල් පහරක් සේ ඇයට එය දැනෙන්නට විය]
ඇගේ මනස අතිශයින් ව්‍යාකූල බවක් ගන්නට විය.
(ඇය හුදෙකලාවේ නිමග්න විය, ඇගේ තනිය මක්න්නට සිටියේ අසලින් ගමන්ගත් වාහන ශබ්දයත්, සදලුතලයෙහි පසෙකින් බැසගිය රක්තදීප්ත හිරු කිරණත් පමණි. සියලු පැතුමන් එකින් එක සිඳීයද්දී ඈ කිසිවක් තේරුම්ගත නොහැකිව බලා උන්ණාය.
(සියල්ලටම පිළිතුර ඔහුයි! ඔහුගේ වචන ඇගේ දෙසවන තුළ දෝංකාර දෙන්නට විය. පුපුරායමට තරම් වේගයෙන් හඳවත ගැහෙන්නට විය!)
ඒ එයාමයි..! "ඒත් ඇයි ..?" ඇය උස් හඩින් මුමුණන්නට විය, අවසන් වරටත් ඔහුව සම්බන්ධ කරගැනීමට ඇය තීරණය කළාය.
[ඇය ඔහුට ඇමතුමක් ලබාගත්තාය.]
ගැහැණු ළමයා: හායි ...
පිරිමි ළමයා: ඇයි ඔයා ආයෙමත් මට කතා කළේ?
ගැහැණු ළමයා: මට ඔයාට දෙයක් කියන්න තියෙනවා..
පිරිමි ළමයා: ඔව්. කියන්න.
ගැහැණු ළමයා: ඇත්තටම, ඔයා හොදින් නේද ඉන්නේ?
[ඇමතුම විසන්ධි විය..!
ඇය යළිත් කිහිපවරක්ම උත්සාහ කළාය. නමුත් එය අසාර්ථක විය. ඔහු සැබවින්ම ඇය කෙරෙහි සැලකිල්ලක් නොදක්වනවා විය යුතුය. ඇය එසේ සිතන්නට විය. ඔහු තවදුරත් මුලින් ඇය හා උන් මිතුරා නොවේ ... ඇගේ දෙනෙතින් කදුලු කැට ගලා එන්නට විය. කෙටි සටහනක් ලියා අවසන් කළ ඈ නිවසින් පිටවී ගියාය..
පැය 5 කට පමණ පසුව, පිරිමි ළමයාගේ දුරකතනය නාද විය. ඇයගේ මව හැඩූ කඳුලින් ඔහු ඇමතුවාය. ඔහු වහා සූදානම් වී රෝහල වෙත ගියේය. ඒ වනවිටත්, ඇය රෝහලේ ඇදක් මත වැතිර සිටියාය. ඇගේ මුළු සිරුරම රුධිරයෙන් රත්පැහැ ගැන්වී තිබුණි. ඒ ඇගේ මෝටර් රිය දරුණු ප්‍රපාතයකට පෙරළී යාමෙනි. ඔහුගේ හඬ ඇසුනු සැනින් ඇගේ දෑස් විවර විය. ඔහු ඇගේ දෑත් තදින් අල්ලාගෙන ඉකිබිඳින්නට වූවේය..
පිරිමි ළමයා: "අනේ, මට සමාවෙන්න. මේ හැමදෙයක්ම වුනේ මගේ වැරැද්දෙන්! ඒත්, ඔයාට සනීපවුණු ගමන්ම මේ හැමදෙයක්ම මං ඔයාට කියන්නම්."
ගැහැණු ළමයා: "මට ආයේ සනීපවෙන එකක් නැතිවෙයි."
පිරිමි ළමයා: "එපා ..! එහෙම කියන්න එපා. ඔයාට මොකුත්ම එන්නේ නෑ.."
ගැහැණු ළමයා: "දැන්වත් මට මෙන්න මේ දේ කියන්න. ඇයි ඔයාට මාව එපා වුණේ?
තමා දරුණු හෘද රෝගයකින් පෙළෙන බවත්, ඒ වඟ කියා ඇයව දුකට පත් කිරීමට අකැමැති වූ බවත් ඔහු කියා සිටියේය . සැබැවින්ම ඔහු ඒ වනවිටත් මාරාන්තික හෘද රෝගයකින් පෙළෙන්නට විය..!
පිරිමි ළමයා: "මම එහෙම කළේ ... ම ...ම .. ..මං ඔයාට ආදරේ කරන හින්දා.."
ගැහැණු ළමයා: "මමත් ඔයාට ආදරෙයි.."
පසුව ඇගේ හදවත නැවතුණේය. ඇය සදහටම සමුගත්තාය ...! මිනිත්තු දහයක් ගතවන්නට ඇත.. පිරිමි ළමයාද හෘදයාබාධයකින් එතැන්හිම මිය ගියේය.
ඔහු සිතූ පරිඳි ඔහුට රහසේ ජීවත් වීමට නොහැකි විය. ඔහු නිසා ඇයද මියගියාය.
සටහන:
ඔබ යමෙකුට අවංකව ආදරය කරයි නම්, මොනම හේතුවක් නිසාවත් එය සඟවන්නට උත්සාහ කරන්න එපා. මොකද, ආදරය තමයි ජීවත් වීමට එකම හේතුව!.
ඔබේ අදහස ලියාගෙන යන්න.
තවත් කෙනෙකුට කියැවීමට ශෙයා කරන්න.
මෙය ජනප්‍රිය විදේශීය ජන කතාවක් ඇසුරින් සිංහලට කළ පරිවර්තනයකි.
තවත් මෙවැනි කතා කියැවීමට මගේ ප්‍රොෆයිල් එක බලන්න.
සුභ දවසක්!
